Gotycki Ratusz Staromiejski, w którym mieści się Muzeum Historii Szczecina, zlokalizowany jest w najstarszej części miasta – na Podzamczu, pomiędzy Rynkiem Siennym a Rynkiem Nowym. Początki tego wyjątkowego budynku z czerwonej cegły sięgają XIII wieku. Dzisiejszą, gotycką formę uzyskał on dzięki przebudowie, przeprowadzonej na przełomie XIV i XV wieku. Odświeżenie formy gmachu – dodanie podcieni, efektownych szczytów czy nadanie kształtu piwnicom z gwiaździstymi sklepieniami, zawdzięczamy prawdopodobnie Heinrichowi Brunsbergowi. W XVIII wieku, po ostrzale miasta w okresie szwedzkim odbyła się kolejna przebudowa ratusza, w stylu barokowym. Budynek niestety nie miał szczęścia – kompletnie zrujnowany nie doczekał w swej pierwotnej formie do końca II wojny światowej.

W latach 60. XX wieku gmach postanowiono odbudować, jako jeden z nielicznych szczecińskich obiektów zabytkowych. Zachowano gotyckie elewacje i barokowe formy, a budynek stał się przykładem tzw. polskiej szkoły konserwacji. Po odnowieniu w 1975 roku oddano ratusz na użytek Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Przed drzwiami oddziału umieszczono nowoczesną rzeźbę Wielki łuk, przodującego rzeźbiarza czasów powojennych – urodzonego w Szczecinie Bernharda Heiligera.

Poza zabytkowym gmachem w wyjątkowych wnętrzach Muzeum Historii Szczecina możemy podziwiać wystawy stałe poświęcone dziejom tego miasta – od czasów najdawniejszych, przez czasy książęce, okres szwedzki, pruski, niemiecki, po polskie czasy powojenne, aż do końca XX wieku. Najbliższa czasom ówczesnym wystawa Hans Stettiner i Jan Szczeciński. Życie codzienne w Szczecinie w XX wieku to zbiór eksponatów z okresu niedawno minionego. Ekspozycja łączy w sobie wspomnienie o zakorzenionych w mieście niemieckich mieszkańcach Szczecina oraz przybyłych tu po wojnie Polaków osiedlających się w przygranicznym, poniemieckim mieście. Powstający właśnie tutaj tygiel kulturowy, dzięki wspólnemu życiu mieszkańców, zapisywał kolejne karty historii miasta.