Utworzony w 1991 r. Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy ma na celu ochronę unikatowego krajobrazu i bogactwa przyrody głównie na terenie Puszczy Barlineckiej. Większość powierzchni parku rozpościera się na rozległych równinach sandrowych, kształtowanych przez wody z topniejącego lodowca. Dziś na tych terenach ponad 80% powierzchni pokrywają lasy, głównie buczyny, a wśród nich znajduje się aż 70 jezior i ponad 100 wąwozów. Powierzchnia parku wynosi blisko 24 000 ha, z czego niemal 50% przypada na gminę Barlinek. Wśród unikatowych przedstawicieli fauny, wyjątkowe warunki do życia znalazły tu: bielik, bocian, czarny, orlik krzykliwy, kania rdzawa, a nawet zimorodek. Co ciekawe, na terenie parku prowadzono projekt reintrodukcji, czyli przywrócenia na dawne miejsce bytowania, popielicy szarej. To niewielki gryzoń podobny do szczura lub koszatniczki, z puszystym ogonem.

W okolicach Barlinka znajdują się dwa cenne rezerwaty przyrody. Pierwszy z nich ? rezerwat ?Markowe Błota? koło wsi Moczydło ? to cenne przyrodniczo bagno śródleśne z licznie występującymi tu rosiczkami, bagnem zwyczajnym, a na łąkach wodnych grążelami żółtymi i grzybieniami białymi. To tu m.in. znajdują się miejsca lęgowe bielika.

Drugi z rezerwatów, słynny ?Skalisty Jar Libberta?, to prawdziwa perła przyrodnicza w skali województwa. Znajduje się on ok. 10 km na północ od Barlinka, koło wsi Równo i chroni unikatowy w całej północnej Polsce zespół czwartorzędowych skał zlepieńców zespolonych węglanem wapnia. Czarcia Kazalnica czy Diabelska Brama i Czarcie Oko, to przykładowe nazwy największych osobliwych skałek w tym wąwozie. Każdy turysta, będąc tutaj, w okolicach Barlinka, może poczuć się niemal jak w Sudetach!