Fale przez setki lat podmywały klifowe wybrzeże, aż w końcu ich sile oparły się także ściany kościoła. Ostatnia zachowana ściana przypomina nam o niezwykłej sile natury. Według jednej z legend dawno temu lokalni rybacy złowili boginię morza, którą więzili aż ta zmarła z tęsknoty. Jej ciało zostało pochowane na przykościelnym cmentarzu. Od tego momentu jej ojciec, bóg morza, chce odebrać ciało córki i posyła w kierunku kościoła wzburzone fale

Świątynia ze względu na swoją wielkość i architektoniczne detale była jedną z najokazalszych budowli sakralnych na Pomorzu Zachodnim. Na początku należała do katolików, potem ewangelików. 

Kościół w ciągu wieków był wiele razy remontowany i przebudowywany. W XVII wieku świątynia zyskała renesansowo-barokowy wystrój. Wnętrze jej zostało następnie rozkradzione przez Rosjan w czasie wojny. 

Kościół miał wieżę, jednak sto lat po jej postawieniu, po raz pierwszy uderzył w nią piorun. Potem, przez wieki, to się powtarzało, co spowodowało zniszczenie jej. W końcu wieżę rozebrano. Na jej miejscu stanęła dzwonnica z dwoma dzwonami. Do kościoła przylegał cmentarz, który morze zaczęło odsłaniać w XVIII wieku, więc ostatecznie zamknięto go w XIX w.

W 1750 roku odległość kościoła do klifu wynosiła 58 m. W 1868 roku – 1m. Mimo tej odległości, w kościele nadal odbywały się nabożeństwa. Ostatnie miało miejsce 2 marca 1874 roku. Pięć miesięcy później kościół zamknięto. Wyposażenie przeniesiono do katedry w Kamieniu Pomorskim, Rewalu, Szczecina i Berlina.

Czytaj więcej o atrakcjach na Morzu Bałtyckim: kliknij.

Zapraszamy na profil Discover Pomerania na Instagramie!